|
Zuidoost Azië
Deze schraaptherapie is al meer dan tweeduizend jaar oud. Het
is niet zeker of deze techniek daadwerkelijk in China is ontstaan, maar in
Chinese geschriften van om en nabij 200 jaar voor Christus, was er al
sprake van een schraapmethode om klachten en/of ziekten uit het lichaam te
schrapen.
Deze methode is niet alleen in China te vinden, maar in geheel
Zuidoost-Azië.
In landen als Vietnam, Laos, Cambodja,
Thailand, Maleisië en Indonesië.
In Vietnam staat deze schraaptechniek bekend als Cao Gio, in Laos als Khoud Lam,
in Cambodja als Kos Khyol en Indonesië als Kerik.
In de meeste van de bovenstaande landen wordt als
schraapinstrument een koperen munt gebruikt. Maar ook met ander materiaal
wordt er geschraapt.
Het is een volkstherapie, wat betekent dat iedereen schraapt met datgene
wat voorhanden is. In China werd en wordt er gebruik gemaakt van de Chinese
porseleinen lepels. De afgeronde vormen van deze lepels maken het tot een
goed schraapinstrument.
Maar ook hoorn is een materiaal wat gemakkelijk te bewerken is om het tot
een schraapinstrument te maken. En hoorn was er volop, want op het
platteland van China waren vele buffels aanwezig. Ook hout en bamboe en
zelfs dekseltjes van potjes werden gebruikt.
De meeste dorpen op het platteland van China en andere
Zuidoost Aziatische landen, hebben hun eigen Guasha therapeut.
Maar voor de vele kleine ongemakjes nam men zelf of een familielid het
schraapinstrument ter hand. Er wordt niet alleen geschraapt bij klachten of
ziekten maar ook preventief. Elke dag behandeld men hoofd, armen en benen
en eventueel de borst om klachten te voorkomen.
Na verloop van tijd ontwikkelen zich speciale Guasha instrumenten, vanuit
hoorn die de boeren uit de horens van hun waterbuffels maakten tot jade
(voor hen die het zich konden veroorloven), de steen waaraan men in China
“geneeskrachtige” eigenschappen toeschrijft. Jade is in ieder geval een
gesteente die energie (Chi) goed geleidt.
De schraaptechniek uit Indonesië, met de koperen munt, is het
meest bekend. De huid wordt ingesmeerd met warme slaolie en met een koperen
munt wordt er geschraapt (Kerik of Kerok). Vaak ingezet als middel tegen verkoudheid en
koorts, spierpijnen en diverse andere klachten.
In vele landen zoals Indonesië werd en wordt deze techniek
toegepast als een “huis- tuin- en keukenmiddel. Van generatie op generatie
overgeleverd. Er was altijd wel iemand in de familie die bij kwaaltjes en
ziekten de munt ter hand nam om te schrapen.
Het schrapen met de munt is het bekendste als de schraapmethode niet alleen
in Indonesië, maar ook in andere landen zoals Cambodja, Laos en Thailand
wordt vooral met koperen munten geschraapt.
 
In landen als Vietnam en Cambodja worden vaak Mente
volhoudende oliën gebruikt of Kampferhoudende oliën of zalven, waardoor
weleens complicaties kunnen ontstaan zoals brandvlekken.
In de jaren 70 toen vele Aziaten uit deze landen zich in Amerika vestigden
ontstonden en grote misverstanden tussen deze twee culturen. Vele kinderen
werden door Amerikaanse instanties uit het ouderlijk huis gehaald omdat de
ouders verdacht en aangeklaagd werden voor kindermishandeling, terwijl er
sprake was van een guasha-behandeling.
In 2000 is er in China een film gemaakt met als titel “The Guasha
Treatment”, een film die het verhaal verteld betreffende deze
misverstanden. Een indrukwekkende film die duidelijkheid wil brengen in het
fenomeen Guasha waar veel Amerikanen problemen mee hadden toen de vele
duizenden emigranten naar Amerika kwamen en deze techniek met zich
meebrachten.
Al in de vroege Ming-dynastie (1368-1644) beschreef Chang
Ching Yueh in zijn boek enkele voorbeelden van deze methode en verklaarde
op een simpele manier de werking ervan: “Het binnenste van het lichaam
staat met het oppervlak in verbinding. Daarom zullen de ziekmakende
factoren zich naar beneden bewegen, als men naar beneden strijkt. Dat de
gifstoffen zich naar boven bewegen is ongunstig, het niet natuurlijke. Dat
ze naar beneden bewegen is het natuurlijke. Het ongunstige (onnatuurlijke)
om te zetten in het natuurlijke proces, dat is wat de ziekte heelt”.
Professor Lu Chi Ru uit Taiwan heeft deze methode die van
generatie tot generatie is overgeleverd onder de loep genomen en die via
medische studie en door middel van praktische toepassingen uitgediept en op
een medische wetenschappelijke basis gesteld, waarna het mogelijk werd om
in China opleidingen te volgen in de Guasha-technieken.
Op dit moment is Guasha weer bijzonder populair in China en wordt in vele
behandelingscentra en klinieken toegepast.
Arya Nielsen
In 1976 komt Arya Nielsen, een bekende Amerikaanse
acupuncturiste , in contact met Gua Sha. Ze leert van de Chinese doctor
James Tin Yao So de drie technieken om de Sha naar de oppervlakte te
brengen t.w. Gua sha (schrapen, krassen), pak sha (slaan, kletsen)en tsien
sha (knijpen, drukken).
De meest populaire methode is Guasha.
Arya Nielsen was zo onder de indruk van Gua Sha dat zij les
ging geven aan ieder deze techniek wilde leren. In 1995 verscheen van haar
hand het eerste boek over Guasha buiten China. Zeker door dit boek, maar ook
via haar school brengt Arya Nielsen Guasha onder de aandacht van velen,
zowel in Amerika als in Europa.
Zhang Xiuqin
In 1991 kwam Prof. Lu Chi Ru vanuit Taiwan naar China. Hij
had, na vele jaren studie, de eeuwenoude schraaptherapie (Gua Sha)
gecombineerd met de meridianenleer. Vanuit deze combinatie werden er steeds
meer mensen succesvol behandeld. In China werden zijn bevindingen getoetst
en men was enthousiast over de resultaten.
Prof. dr. Zhang Xiuqin was, vanaf het moment dat haar carrière
als arts begon, altijd al zeer geïnteresseerd geweest in de Traditionele
Chinese Geneeskunde. Ze voelde zich erg aangetrokken door de
schraaptherapie en door de bevindingen van Prof. Lu Chi Ru, werd ze
enthousiast en besloot de schraaptherapie nog verder te onderzoeken.
Door onderzoek in antieke Chinese boeken en geschriften,
vernam ze dat de eerste aantekeningen van deze schraaptechniek dateerden
uit de 17e eeuw.
Ze bezocht vele experts op het gebied van Chinese geneeskunde
en artsen en professoren in vele goede ziekenhuizen, om meer en meer te
leren over zowel Chinese technieken zoals acupunctuur, moxa en Chinese
massage, maar ook over nieuwe technische ontwikkelingen betreffende
onderzoeken en behandelingen in de ziekenhuizen. Om het effect van de schraaptechniek
beter te begrijpen, bestudeert ze diverse theorieën over microcirculatie.
Ze onderzocht eeuwenoude methoden van schraaptherapie en combineerde die
met moderne wetenschappen en technieken om tot een nieuwe methode van
schraaptechniek te komen.
Ze zet, de combinatie van de schraaptechniek met de
meridianenleer van Prof. Lu Chi Ru, verder uiteen en door veel onderzoek en
praktijk ontwikkelt zij in 1995 een nieuwe richting in de schraaptherapie,
gebaseerd op reflexologie en meridianenleer, genaamd: “Holographic Meridian
Scraping Therapy”. Deze nieuwe richting van de schraaptherapie is een
combinatie van drie in één: de behandeling van klacht/ziekte, het stellen
van een diagnose en een behandeling in het kader van preventie.
In 1995 brengt ze samen met Prof. Hao Wanshan, van de Beijing
University Of Traditional Chinese Medicine, het boek “ Holographic Meridian
Scraping Therapy” uit. Het boek is een geweldige vooruitgang in de wereld
van Guasha omdat er tot die tijd weinig boeken over waren verschenen en
i.v.m. de nieuwe ontwikkeling in de schraaptechniek.
De methode die door dr. Zhang Xiuqin is uitgezet, opent nieuwe
deuren voor een therapie zonder geneesmiddelen. Velen maken er gebruik van
en ook de eenvoud en het gemak om zelf met deze schraaptherapie bezig te
zijn, versterkt de populariteit van deze techniek. Mede door deze populariteit,
wordt de Holographic Merdian Scraping Therapy
enorm gewaardeerd door de Chinese medische wereld.
De schraaptherapie is door dr. Zhang Xiuqin, door veel
onderzoek, ontwikkeling en toepassing, op een hoger niveau gebracht. Een
techniek die in staat stelt dat Qi en Bloed weer door het lichaam kunnen
stromen, wat leidt naar een betere gezondheid.
|
